Zo daar zijn we dan weer. Van San Diego via Los Angelos de kust weg genomen L.A. was een verschrikking we hebben al 6 maanden niet door grote steden gereden. Je went er wel aan, maar toch 7 rijbanen links en rechts auto’s passeren je constant en dan rijden wij met Sjakeline dus dat was wennen. Eenmaal uit de file kom je dan langs de kust. We kennen de weg al wel maar toch ieder keer vallen andere dingen op. Zolas hebben wij deze grote rots ook gezien? Nee dus hoe kan je een rots van 170 meter hoog niet zien gewoon door de andere kant te bewonderen.
We hebben hier ook overnacht er was een Staats Park erg duur maar er was plek dus...
Vandaar naar Monterey. Mooie stops gemaakt en weer zeeleeuwen bewonderd,
uitzichten en heel langzaam maar zeker komen de voorjaarsbloemen. Men klaagt er over dat het zo koud is geweest.
Er was geen plaats in Monterey: reden? US open golf comp. Dus zijn we naar St. Juan de Bautista gegaan waar er mooie schone camping is. “Betabel”= suikerbiet in spaans zo leer je nog eens wat. Wij staan midden tussen de aardbeien, kersen, pruimen en allerlei groenten. Het volgende plaatsje Gilroy noemt zich de hoofdstad van de knoflook.
Yosemite wat moeten wij er aan toevoegen. Prachtig! Dit kan je niet uitleggen Zelf komen kijken. We hadden perfect weer en de Tioga Pass was open er lag nog behoorlijk wat sneeuw. Mensen komen vanuit de hele wereld. El Capitan wordt door vele als de ultieme“rots” beschouwd om die te beklimmen, doodeng.
Half Dome is nog zo’n rots die door vele beklommen worden.
De sequoia’s zijn prachtige en interessante
bomen ca 100 meter hoog, en sommige hebben wel een doorsnee van 10 meter dus giganten, ze zijn vuur bestendig en de oudste in dit park is ca 1700 jaar maar dat wordt nog wel eens bijgesteld.
De route over de Tioga Pass is schitterend met meren en sommige hadden nog ijs.

Hier en daar begonnen de voorjaarsbloemen uit te lopen. En we hadden geluk een beer was heerlijk aan het eten van het nieuwe gras. Wij zijn door gereden naar het Mono Lake een groot meer dat 2 ½ x zouter is dan de oceaan en de pilaren die er in staan zijn machtig.
Nu zijn we weer op de camping in San Juan de Bautista en blijven hier een paar dagen dan via San Diego terug naar Tucson waar we alles klaar gaan maken om naar huis te gaan, deze 6 maanden zijn voorbij gevlogen.
Tot ziens of mails lieve groeten Joopenlisa

Zo jullie hebben allemaal gestemd en dat is achter de rug en nu maar kijken op ze zich aan de beloften houden.
Eerst nog even een verhaal van Juut over de beveiliging op het vliegveld in Phoenix.
Lies, je moet niet je groene Desertmuseum Tshirt aantrekken als je gaat vliegen. Want ik vergat nog te vertellen dat ik daar veel geduvel mee heb gehad. Ik bleef maar piepen bij de douane. Eerst werd ik opgesloten in een soort glazen hokje totdat er een vrouwelijke beambte beschikbaar was om mij grondig onder handen te nemen! Uiteindelijk kwamen we erachter dat het de metalen kraaltjes op mijn Tshirt waren!
De weg naar San Diego gaat door bergen en de woestijn, vol verbazing zagen we om de 500 meter dat bordje.
Wij zijn inmiddels al weer 5 dagen in San Diego een grote stad. Maar gelukkig is er de trolley wij zouden dat een sneltram noemen, en de bus, die brengen ons waar wij naar toe willen, hebben wij een vier dagen pas genomen.
Joop is de eerste dag naar een re-enactment geweest over de Buffalo soldaten .
Zo werden de zwarte leger units genoemd. De indianen noemden ze zo tijdens de Indianen oorlogen, vanwege hun kracht en kroeshaar.
Ze zijn hier dol op ”re-enactment” het na spelen van de allerlei slagen en toestanden. Wij kwamen iemand tegen en die leek een heel klein beetje op Buffalo Bill en hij reist heel Amerika door om dan Buffalo Bill te spelen. We kregen meteen visitekaart
San Diego een stad die volkomen 2talig is tegen de Mexicaanse grens ligt en de plek waar de 1st missie kerken van de Spanjaarden werden gevestigd. De stad dat in 1916 een expo ter ere van de opening van het Panamakanaal werd gehouden. Het Balbao Park is nu een museumwijk met vele mooie tuinen
Er is een mooie dierentuin. Met heel veel ruimte. Ze hebben daar Panda’s die je kunt volgen via de webcam www.sandiegozoo.org/pandacam
Je loopt je een ongeluk maar je ziet de vreemdste beesten, zie foto’s.

We blijven nog een paar dagen en dan gaan we naar het noorden, richting Yosimite.
Lieve groeten joopenlisa zie hier de uitdrukking zo trots als een pauw

Lisa en ik hebben 10 dagen een onvergetelijke tocht gemaakt. Voor het eerst van ons leven zo lang met z’n tweeën op stap, een prima ervaring. Ik heb genoten van alles wat we hebben gezien en beleefd. De Grand Cayon natuurlijk maar ook Bryce Canyon. Dat lijkt wel op het Terracotta leger in China, al die rode rotspunten in rijen.
Zion national park met weer andere rotsformaties. Ik zal nooit genoeg woorden hebben om het allemaal te beschrijven, maar het is een herinnering omlang op te teren. En ik begrijp nu ook waarom Lisa en Joop zich hier zo thuis voelen.
Nu even een verhaal van Joop over zijn belevenissen op de ranch.
Eindelijk was het dan zover 24 Mei, lang had ik uitgekeken naar dit moment 5 dagen Dude Ranch, ik was een beetje nerveus, en ook erg benieuwd wat dit allemaal zou brengen. Ik werd om negen uur ’s morgens hartelijk ontvangen met een uitgebreid warm ontbijt.

Mijn eerste ontmoeting met mijn paard voor de komende 5 dagen Sabino. Om 13.00 mocht ik “erop”, nou daar zat ik dan, na 40 jaar, behoorlijk onwennig, Sabino had het in de gaten en deed heel rustig met me, eerst een les van mijn begeleider JC, een cowboy eerste klas, een rustige, aardige vent, met veel geduld,
wat wel nodig bleek te zijn want ik bakte er totaal niets van, op aanraden had ik een panty aan tegen het schuren, dat bleek later een goede raad, wel vreemd met zo’n ding aan, maar goed je moet toch wat, ik zal het niet te lang maken want mijn belevenissen vertel ik wel als wij weer thuis zijn, en dat is heel wat, in ieder geval ging het alsmaar beter en aan het eind van mijn Ranch avontuur, begon het er op te lijken, een beetje heel klein beetje mee te kunnen komen, en oh wat heb ik genoten, ik heb weg kunnen dromen in het bestaan van een cowboy, maar geloof me, wat een leven hebben deze mensen gehad, keihard, en eenzaam als zij een kudde van 1000 of meer beesten moesten drijven, soms over duizend of meer kilometers, daar moest je voor geboren zijn, en ik....... nee niets voor mij, maar mijn jongens droom is uitgekomen, en misschien ooit........ nog eens

tot de volgende keer waarschijnlijk uit San Diego lieve groeten jooplisa en juut